Znakomite kino!

Schnabel nie żeruje na uczuciach widza w tani i wymuszony sposób - "Motyl i skafander" to porażający, wgniatający w fotel zapis powolnego umierania głównego bohatera - niemal całkowicie sparaliżowanego dziennikarza. Ten film wręcz krzyczy do widza: Ciesz się życiem, gdyż może się ono skończyć bardzo szybko, w najmniej odpowiednim momencie. Jednocześnie nie nakłania do rezygnacji z walki, cieszenia się życiem nawet w takiej sytuacji, w jakiej znalazł się bohater (znakomity Amalric!).

Jak pisałem kilka dni temu, Kamiński stworzył w tym filmie małe arcydzieło. A może nawet nie takie małe. W każdym razie mogę bezsprzecznie powiedzieć, że jego zdjecia to tego filmu są jednymi z najwybitniejszych, jakie miałem okazję zobaczyć. Zarówno pomysł jak i ich wykonanie to po prostu geniusz w czystej postaci. Kamiński prezentuje wydarzenia najpierw oczami, później już tylko okiem bohatera. I to dosłownie. W momencie, gdy bohater się budzi, obraz jest niewyraźny, kiedy patrzy na słońce, razi ono nasze oczy. Aż wreszcie - porażająca i genialna zarazem scena, w którym lekarz zaszywa powieki jednego oka bohatera. Widz widzi to tak jak on - od środka. Przynajmniej mi te zdjęcia sprawiły duży dyskomfort - i o to chodziło. Momentami naprawdę można się poczuć uwięzionym.

Duża część fabuły opowiedziana jest właśnie pracą kamery, która symbolicznie oddaje odczucia i myśli bohatera. Kiedy ten przebudza się ze śpiączki i przez pierwsze tygodnie myśli tylko o samobójstwie, jak najszybszej śmierci, na świat patrzymy tylko z perspektywy jego oczu. Kiedy zaczyna godzić się z rzeczywistością i walczyć ze sobą - kamera wychodzi poza jego ciało, pokazuje go od zewnątrz.

Znacząca dla filmu jest również spora dawka czarnego humoru, w wykonaniu głównego bohatera właśnie.

Sposób narracji to coś kapitalnego - na początku myślimy, że bohater rozmawia z lekarzami, dopiero chwilę później okazuje się, że słyszymi jedynie jego myśli, gdyż nie jest w stanie mówić. I tak właśnie przez cały film bohater komentuje rzeczywistość, nie szczędząc w często humorystyczny sposób tak sobie, jak i ludziom ze swojego otoczenia.

Piękne przesłanie płynie z tego filmu: każdy ma swoje motyle, warto nie trzymać ich w zamknięciu, uwolnić się wraz z nimi ze swojego skafandra.

Przerażająco piękne kino, estetyczna uczta dla oka i umysłu.

8/10