Dwa filmy poruszające podobną tematykę, a jednak tak bardzo się od siebie różniące...

W "Motylu i Skafandrze" widzimy człowieka walczącego z własnymi ułomnościami, nie poddającego się chorobie która go obezwładniła. Człowieka niosącego nadzieję na to, że nawet w tak beznadziejnym położeniu można się odnaleźć. Człowieka który wybiera życie, pomimo tego, że na początku chciał umrzeć.

W "W stronę morza" widzimy człowieka walczącego z własnymi ułomnościami i przegrywającego tę walkę. Człowieka który pokazuje, że życie sparaliżowanej osoby kończy się w momencie ubezwłasnowolnienia. Człowieka który wybiera śmierć, pomimo tego, że próbował jakoś żyć.

Nie podejmuję się oceny jednego ani drugiego. Jednak oglądając obydwa filmy bardziej kibicowałem temu który wybrał życie. "Motyla" oglądałem jak zahipnotyzowany, częściowo wskoczyłem w skórę sparaliżowanego Jean Do. "W stronę morza" odebrałem częściowo jako lewacką agitkę, w której kościół i wartości duchowe są nic nie znaczącym bełkotem, a eutanazja zbawieniem, które zrzuca z człowieka ciężkie kajdany przykuwające go do łóżka. Jednak w żadnym razie nie osądzam tego, który wybrał ostateczne rozwiązanie.

Nie mam też pojęcia skąd wzięło się tyle negatywnych wpisów na temat "Motyla". Osobiście uważam ten film za wspaniały i przejmujący obraz heroicznej walki o własne życie. Ode mnie 9/10